zaterdag 27 april 2013

Op zoek naar fanta met een rietje

Na de hele dag een raar gevoel in mijn keel gehad te hebben was het dan eindelijk avond. Veel te vroeg stond ik al helemaal klaar om naar het centrum te gaan. Drie keer van outfit veranderd voor ik tevreden was. Op mijn fiets door de nattigheid en het rare gevoel van mijn keel zakte naar mijn buik. Ik moest even slikken toen ik de deur doorging en daar stond ik dan weer. In de zaal van Rotown die ondertussen mijn tweede huiskamer is geworden. Maar toch voelde ik me hier vanavond verre van ontspannen. Mijn ogen gleden van gezicht naar gezicht, maar nergens waren de lieve ogen van de fantajongen te ontdekken. Hij had gezegd dat hij hier zou zijn vanavond. Waarschijnlijk was ik te vroeg en was hij er nog niet.

Misschien niet zo handig om alleen te zijn vanavond. Zonder afleiding kroop de tijd helemaal voorbij en restte mij niets anders dan herhaaldelijk een drankje te gaan halen en een strategische plek in de zaal te zoeken waar ik zowel de ingang als het halletje in de gaten kon houden.

Het werd steeds drukker binnen. Er was leuke muziek, maar het kwam niet echt bij me binnen. Ik was te druk bezig met om me heen kijken. Als ik naar de wc ging, wat deze avond wel erg vaak voorkwam omdat ik uit verveling meer frisdrank dronk dan normaal, maar ook omdat ik dan weer door het halletje kon lopen, dan liep ik meteen maar een rondje door de hele zaal, voor zover dat ging. Misschien stond hij al die tijd wel op die plek die aan het oog ontrokken is door het podiumgordijn. Voor de zekerheid ook maar even daar kijken dan. Niets. Ik begon een beetje moedeloos te worden. De band gaf aan dat dit hun laatste nummer zou zijn en ik had Lennert/Lennaert/Lennard nog steeds niet gespot.

Misschien wist ik gewoon niet goed meer hoe zijn gezicht eruit zag en stond hij al die tijd gewoon tussen het publiek. Dat zou best kunnen. Ik wist zelfs niet mee hoe zijn naam geschreven werd, ook al had hij mij zijn id-pasje laten zien vorige week. Had ik nou maar beter naar zijn naam gekeken in plaats van naar de foto. Dan wist ik tenminste wat zijn achternaam was en had ik hem misschien wel op internet kunnen vinden.

Ik begon mezelf een beetje een hopeloos geval te vinden. Daar stond ik dan; bij een leuk programma zonder dat ik ervan kon genieten. Op een avond dat ik, na mijn huiswerk gedaan te hebben, eigenlijk rustig thuis voor de tv zou moeten zitten omdat ik morgen alweer vroeg naar college moest.  Dat werd niets meer zo. Maar toch ging ik nog niet naar huis. Stel je voor dat hij binnen zou komen als ik net weg was.

Dus bleef ik te lang plakken en zat ik de volgende ochtend te gapen tijdens een belangrijk college. Vrijdag bleef ik de hele dag moe en chagrijnig. s'Avonds op mijn werk bleef ik maar hopen dat de fantajongen heel toevallig mijn winkel in zou stappen, wat natuurlijk niet gebeurde en vandaag, zaterdag ben ik héél blij dat ik vrij heb en gewoon kan luieren en mijn achterstallig huiswerk in kan halen.

Vanmiddag, als de zon blijft schijnen, misschien even een terrasje pakken met een vriendin. Dan wel voor Rotown natuurlijk. Wie weet loopt hij daar langs.


4 opmerkingen:

  1. Stuur een bericht aan de Facebook van Rotown, of maak een Gespot: Rotown aan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik heb het rond getwitterd @Rotown en de barvrouw weet ervan. Maar dit is ook een goed idee. Bedankt

      Verwijderen
  2. Reacties
    1. bedankt. Ondanks heel veel inzet uit Rotown, nog steeds niet het gewenste resultaat :(

      Verwijderen