Tantra

Het vervolg:

Hij keek me ondeugend aan na die knipoog. "Had jij ergens anders zin in, dan tv kijken?" vroeg hij quasi onschuldig.
"Nee, hoor. Tv kijken is prima. Maar ik denk wel dat ik zo naar huis ga, want ik begin een beetje moe te worden."
"We kunnen ook iets ontspannends gaan doen, als je moe wordt." Doordringende doch guitige blik.
"Euh, zoals slapen?" Ik keek naar de bank om te zien of die een beetje beslaapbaar was. Of zou ik toch voor de taxi en de nachttrein gaan?
"Slapen kan je altijd nog doen." antwoordde hij.
Ja hoor, nu gaat hij toch nog aansturen op seks. Het zou ook niet.
"Mediteren voor je gaat slapen is heel erg heilzaam."
"..Mediteren??"
"Ik beloof je dat je daardoor als een roosje zult slapen straks. Ook op deze bobbelige bank."

Niet veel later zat ik met gekruiste benen op de vloer. Ogen dicht. Hij had beloofd me te begeleiden in het mediteren.
"Rustig maar. Ik zal je met geen vinger aanraken."
"..."
"Adem nu diep in naar je buik."
"Adem door je mond weer uit en in via de neus."
"hhhh.............pffffff."
"Goed zo. Concentreer je op de energie in je buik."
"..."
"Voel je het?"
"Uhu."
"Laat die energie nu naar je benen gaan."
Ik liet met mijn ogen half dicht de energie uit mijn buik ook naar mijn benen stromen. Tussen mijn oogleden door zag ik dat hij zijn handen boven mijn benen liet zweven alsof hij mijn energie wilde begeleiden. En ik leek inderdaad daar meer warmte te voelen waar hij met zijn handen overheen zweefde.
"Nu weer terug naar je buik."
Hij ging achter me zitten.
"Laat die energie nu naar je romp stromen en dan door naar je armen."
Doordat hij nu achter me zat kon ik niet zien wat hij deed, maar ik had het idee dat hij weer met zijn handen de af te leggen route over mijn lichaam volgde. Op vijf centimeter afstand van mijn huid.
"Laat de energie door iedere vinger gaan."
Zijn vingers volgden mijn vingers en het leek wel of ik de fijne vibraties kon voelen. Ik voelde zijn adem in mijn nek en de warmte van zijn lichaam achter mijn rug. Hij was heel dichtbij nu. Maar hij raakte me nog steeds niet aan.
"Nu terug naar je borst en dan naar je hoofd. Volg de weg helemaal tot aan je kruin. Stel je voor dat er een touwtje van je kruin naar boven loopt. Trek aan dat touwtje."
Mijn nek strekte zich een beetje uit.
"Laat dat touwtje nu van je kruin tot aan je stuitje lopen. Niet schrikken. Ik ga je nu aanraken."
En hij liet een vinger stevig van mijn kruin tot over mijn ruggenwervel langzaam naar beneden lopen. Toen hij bij mijn stuitje aankwam leek er wel een ontploffing in mijn lichaam af te gaan. Een warm gevoel trok door me heen. Even was ik bang dat ik in mijn broek geplast had. Wat bizar om zo de controle over je eigen lichaam kwijt te zijn terwijl je je er juist zo op focust.
"Zo. En hoe voelt dat nou?"
Hij stond op en keek op me neer van een gepaste afstand.
"Tering."
Grijns op zijn muizengezicht.
"Lekker, hè. Geniet nog maar even na. Ik ga dekens voor je halen."

Niet lang daarna lag ik onder een warm dekbed op de bobbelige bank. En ik sliep zoals ik in jaren niet meer geslapen heb.

Wie is de muis?

Daar stond ik dan. Zaterdagavond op een winderig station ergens in Noord-Brabant. Ik keek om me heen. De enneagrammenjongen zou me hier komen ophalen. Er was niemand die enthousiast op me afstapte. Toen de meeste mensen van het perron afgelopen waren bleek dat er toch iemand naast me was gaan staan. Hij was kleiner dan ik me had voorgesteld en erg dun. Maar naast dat, leek hij ook qua energie nauwelijks ruimte in te nemen. Een doorsnee onopvallende jongen.

Hij begroette me wat nonchalant. We liepen richting het centrum. Onderweg vroeg hij me wel of ik een goede reis had gehad maar bleef verder zwijgen tot we bij het restaurant waren waar we uit eten zouden gaan. Ook tijdens het eten was hij veel stiller dan ik van hem gewend was. Aan de telefoon had hij altijd zoveel te vertellen. Waarom lukte dat nu dan niet? Hij leek er ook niet echt moeite voor te doen. Zelf was ik moe van de lange werkdag en de treinreis. Ik had honger en voelde een chagrijnige bui opkomen. Wellicht ook door de teleurstelling. Ik at me door de date heen.

Pas toen ik later op de avond besloot om me niets van de humeurige zwijgzaamheid van mijn tafelgenoot aan te trekken en ik op mijn eigen manier als een kip zonder kop begon te ketsen, kwam hij wat losser. De plagende uitspraken die me weken geleden op internet wisten te triggeren kwamen eindelijk weer een beetje aan de oppervlakte. Maar ik had het gevoel dat ik ervoor moest werken.

Toen we laat op de avond met een zoveelste wijntje aan de bar hingen, raakte hij per ongeluk mijn arm aan en ik voelde opeens aantrekkingskracht opwellen. Was het de wijn? Was het omdat het me allemaal niet veel meer kon schelen? Was hij me dan toch aan het versieren en manipuleren zonder dat ik het door had? In ieder geval kreeg hij me uiteindelijk zover dat ik met hem mee naar huis ging in plaats van naar het station.

De meeste mannen kennende, verwachte ik dat hij nu zou denken dat ik met hem zou gaan slapen. Maar dat was ik nog helemaal niet van plan en ik zette me schrap om hem dit duidelijk te laten merken. Maar dat was niet nodig. Hij maakte totaal geen avances. De tv ging aan want hij wilde zijn favoriete serie absoluut niet missen en hij ging aan de andere kant van de bank zitten. Toch was de sfeer nu knus en gezellig. We keken de tv-serie, maakten wat opmerkingen erover en dronken nog maar een wijn. Eigenlijk zou ik dik tevreden moeten zijn. Maar dat was ik niet. Er knaagde iets.

Ik was dit niet gewend. Normaal gesproken beginnen nerds te stotteren en sukkels te blozen als ik alleen al naast ze sta. Nu zat ik naast een doorsnee jongen op de bank, 's avonds laat, allang na bedtijd, met flink wat wijn achter de kiezen en er leek niets te gaan gebeuren. Mijn systeem raakte in de war.

Toen ik terugkwam van het toiletbezoek ging ik expres wat dichter naast hem op de bank zitten. Maar hij bleef stoïcijns tv kijken. Ik probeerde zijn aandacht te vangen met vleierij: "Weet je, je hebt best mooie ogen." Maar de opmerking werd koel ontvangen. Ik staarde perplex naar de ruimte voor me. Net op het punt dat ik er de brui aan wilde geven en een taxi wilde gaan bellen kreeg ik een onverwachts kneepje in mijn zij. Ik draaide mijn hoofd abrupt naar hem om en hij gaf me een ondeugende knipoog. Verdorie. Hij zat me te teasen. En het werkte. Ik stond stijf van de verwachtingen, mijn hele lichaam in de startblokken en net op het moment dat ik wilde opgeven kreeg ik een kneepje die zoveel opgekropte spanning in mijn lichaam losmaakte dat ik er bijna van zat te sidderen. Damn. Hij zit de boel net zolang te rekken totdat ik hier de hele boel bij elkaar zit te soppen. Meneer onopvallend muizengezicht is een player eerste klas.

Wordt vervolgd.